De Watertoren in Rotterdam heeft sinds kort een nieuwe eigenaar. Ik moet erbij zeggen, toevallig een bekende van me. Mijn moeder is er ondertussen al 4 keer gaan eten en kwam elke keer weer met enthousiaste verhalen thuis. Ondanks dat ik weet dat de eigenaar onwijs goed kan koken, ging ik er toch vanuit dat mijn moeder weer flink aan het overdrijven was. Maar helaas, ik moet mijn ongelijk toegeven. Ik ben minstens net zo enthousiast thuisgekomen, het was echt verrassend lekker. 

In een prachtig, maar redelijk onbekend, stukje van Rotterdam staat de oudste watertoren van Nederland. Een onwijs mooi gebouw, geweldig groot terras en als leuk extra voordeel kun je ook gewoon voor de deur parkeren. 

Aan alle details is gedacht. Dat zie je aan de creatieve inrichting waarin je jezelf meteen thuis voelt, het leuke unieke servies, maar natuurlijk ook aan het eten. Vol enthousiasme vertelt hij je over zijn zelfgemaakte (!) sriracha chilisaus die vier weken moet staan of over de verse kruiden van zijn favoriete boer. 

Op de menukaart is voor iedereen wel wat te vinden, zelfs voor vegans zijn er verschillende opties. Mijn favoriet is de kikkererwtenkroket. Ik had een soort falafel verwacht, kruidig maar droog. Maar het was een heerlijke zachte kroket, met geweldige sauzen, geroosterd brood en heerlijke groenten. Aan elk onderdeel is aandacht gegeven. Dat merk je aan de zelfgemaakte pickles, het warm maken van de appeltaart afgemaakt met noten en de unieke bijgerechten. Hier geen saaie droge salade in een hoekje. Mijn vriend had een gerecht met kwartel, geïnspireerd op roti. Met heerlijk op smaak gebrachte aardappel, kwartelei, mini roti en een geweldige kerriesaus. De noodlessalade van mijn moeder met garnalen was heerlijk fris en licht pittig, een aanrader als je in de zon op het terras zit. Maar mijn eigen gerecht, de kikkererwtenkroket, vond ik het allerlekkerste. Die moet je zeker proberen, ik ga in ieder geval snel weer terug. 

En als je dan toch gaat, sla ook de plakkerige rijst met zoete mango niet over.